Dit is een oud systeem stokvechten. Het technische doel is om volgens een vastgesteld patroon en volgorde te trainen hoe je tegen een samurai met een Katana kunt overleven en zelfs kunt winnen door middel van het effectief gebruik van de Jo. De lengte van de Jo is gebaseerd op de verdediging tegen de Katana. De bewering dat de lengte van de Jo kan variëren afhankelijk van de lichaamslengte van de gebruiker, is baarlijke nonsens.

• De Jo is een ronde, cilindrische stok met een lengte van 127-128cm en een diameter van 24mm. Het hout is wit Japans rechtdradig eikenhout. De structuur van deze houtsoort is veel 'dichter' dan alle andere soorten eikenhout waardoor de Jo niet (of nauwelijks) is te doorklieven. De uiteinden van de Jo zijn vlak. De persoon die tijdens de training of demonstratie de Jo hanteert, noemt men de 'Shi-Dachi'.
• De Bo-ken is een rechtdradig wit Japans eikenhouten oefenzwaard van 101,5cm en is bedoeld als opponent voor de Jo. De Tsuba is oorspronkelijk gemaakt van dik (gevouwen en gedroogd) varkenshuid. Tegenwoordig is deze van kunststof en deze wordt op zijn plaats gehouden door een wit rubberen ring (Tsuba tome).
• De Waki-zashi is het kleinere tweede zwaard en is van het zelfde materiaal als de Bo-ken. De persoon die tijdens de training of demonstratie de Bo-ken en/of de Waki-zashi hanteert, noemt men de 'Uchi-Dachi'.

Het systeem omvat ook de leer van andere wapensystemen die zijn opgenomen in Shindō Muso Ryu. Tijdens de trainingen komen deze, als we daar naar verloop van tijd aan toe komen, vanzelf aan bod. De algemene naam van de school wordt vaak afgekort als SMR.

• De vinder van het systeem was de samurai Muso Gonosuke. Dit vond plaats in het begin van de jaren 1600.

De verspreiding van het Shindō Muso Ryu Jodō buiten Japan was het werk van de op het westen gerichte Shimizu Takaji, (1896-1978), de 25ste Dai van het systeem. Shimizu had voor zijn dood geen opvolger aangewezen. Velen maakten daarom aanspraak op de titel van 'opvolger'. Het gevolg was een grote versplintering van het systeem en een chaos die tot op de dag van vandaag voortduurt. Na zijn dood in 1978 werd in beperkte Japanse kring de deur weer voor westerlingen gesloten.

Onze leermeester Martin Gravestijn. (1937-2011) was in de 60'er - 70'er jaren een directe student van o.a. Shimizu Takaji. Het was Donn Dreager Shihan die dat faciliteerde. Martin Gravestijn Shihan leerde daar o.a. nog het originele Jojitsu vanuit het Kan-tō en vanuit het Kan-sē. Aan Martin Gravestijn Shihan werd na zijn studie een Menkio over het gehele systeem verleend.